امام حسين عليه السلام مي فرمايد: اي فرزندان آدم درباره مرگ و قبر، قيامت و شهادت اعضاي بدن، وضع پدران و فرزندان خود فكر كنيد، چه شدند؟ به دنيا و جلوه هاي زيباي آن وابسته نشويد، بلكه آن را رها نماييد، زيرا دنيا و آن چه در آن است، فاني مي گردد، پس بي رغبت و بي توجه به دنيا و زينت هاي آن شويد، كه معناي زهد همين است.

حضرت فرمود: «يَابْنَ آدَمَ! تَفَكَّرْ، وَ قُل: اَيْنَ مُلُوكُ الدُّنْيا وَ اَرْبابُها، اَلذَينَ عَمَّرُوا خَرابَها، وَ احتَفَرُوا اَنْهارَها،وَ غَرَسُوا اَشْجارَها، وَ مَدَّنُوا مَدائنَها فارَقُوها وَ هُمْ كارِهُونَ وَ وَرَثَها قَوْمٌ اَخَرُونَ، وَ نَحنُ بِهِمْ عَمَّا قَليلٍ لاحِقُونَ؛ [1] اي فرزند آدم فكر كن و بگو [يعني خودت به جانت


خطاب كن] پادشاهان واربابان دنيا [كه در طول تاريخ بيش تر در دنيا عيش و لذت نمودند] كجايند! كساني كه خرابه هاي دنيا را آباد نمودند و جوي هاي آب و قنات ها را كندند، و درخت ها را كاشتند و شهرها را ساختند، سپس از همه آن ها جدا شدند، در حالي كه ناراحت بودند و گروه ديگر آن را به ارث بردند و ما هم با زمان كمي تأخير به آن ها ملحق مي شويم».

مثال: سيب بخواهد يا نخواهد بايد از درخت جدا گردد و ديگر براي او بازگشتي به درخت امكان ندارد. در ميان اين ميوه ها، پوسيده، نارس، شكوفه هاي يخ زده و ريخته شده، سيب هاي رسيده زيبا و خوشبو وجود دارد. اما در ميان همه آن ها ميوه آخري مورد هدف آفرينش الهي مي باشد، لذا انسان ها هم اگر در جهت آفرينش زيبا و عالي و رنگ الهي به خود گيرند و خليفه خدا و جلوه جمال جميل حق گردند كه هدف از خلقت بشر هم در اسلام و قرآن همين است. در اين جا اين گل سرسبد نظام وجود به كمال حقيقي خود نايل خواهد گشت.

مردي از حضرت علي عليه السلام در خواست موعظه نمود، حضرت جملات زيبائي بيان فرمودند «لا تَكُن مِمَّن يَقُولُ بِقَولِ الزَّاهِدين وَ يَعْمَلُ بِعَمَلِ الرَّاغِبين؛ [2] نباشيد از كساني كه گفتارشان زاهدانه است، ولي رفتار عملي آن ها دل بستگي به دنيا [و جلوه هاي زيبايي آن اعم از سياسي و اقتصادي و غيره] مي باشد».