بيماري از مسلمانان كه سخت در آتش تب مي سوخت بستري بود، امام حسين عليه السلام به عيادت او رفت، همين كه از در خانه وارد منزل بيمار شد، تب از بدن بيمار خارج گرديد.

امام حسين عليه السلام كنار بستر بيمار نشست و از او احوالپرسي كرد، بيمار عرض كرد: «از قدم مبارك شما بسيار خشنودم كه آمديد و به بركت قدم شما، تب از من فرار كرد.»

امام حسين عليه السلام فرمود:

«والله ما خلق الله شيئا الا و قد امره بالطاعة لنا؛

به خدا سوگند، خداوند چيزي را نيافريده مگر اينكه او را امر به اطاعت ما كرده است.»

سپس فرمود: «اي تب! (راوي گويد: ما صدايي مي شنيديم ولي صاحب صدا را نمي ديديم كه) گفت: «لبيك يا ابا عبدالله؛ فرمانبردارم اي ابا عبدالله.» امام حسين عليه السلام فرمود: «آيا امير مؤمنان علي عليه السلام به تو امر نكرده كه نزد كسي نروي مگر آن كس كه از دشمنان ما باشد، يا گنهكاري باشد تا تو كفاره ي گناهان او باشي.» [1] .