شخصي از امام حسين عليه السلام پرسيد: چگونه صبح كردي فرمود: «صبح كردم در حالي كه پروردگار بالاي سرم و آتش و عذاب، پيش رويم است، مرگ مرا مي طلبد و محاسبه ي الهي به من چشم دوخته و من در گرو كردار خود هستم، هر چه را دوست دارم نمي يابم و هر چه را ناپسند دارم به دفع آن ناتوانم، كارها را به دست گيري مي بينم، اگر بخواهد عذابم مي كند و اگر اراده فرمايد: بخشش و لطفش مرا فرا خواهد گرفت، پس كدام تهيدست از من تهيدست تر و بينواتر است؟» [1] .