امام حسن مجتبي عليه السلام اولين فرزند امير مؤمنان عليه السلام در 15 رمضان سال سوم هجرت در مدينه متولد شد و در سن 46 سالگي در سال 49 هجري به دستور معاويه، توسط «جعده» دختر اشعث مسموم گرديد و به شهادت رسيد و قبر منورش در قبرستان بقيع در مدينه است.

طبق گفته ي سيره نويسان، آن حضرت بيست پسر داشت، هفت پسر آن حضرت در كربلا، در ماجراي خونين عاشورا شركت داشتند كه شش تن از آنها به شهادت رسيدند، اكنون در اينجا (به مناسبت كتاب) بطور اختصار به شرح حال كوتاه اين هفت نفر در رابطه با عاشوراي


خونين حسيني، مي پردازيم تا از اين رادمردان سلحشور و قهرمان درس فداكاري، شجاعت و ايثار بياموزيم:

1- حسن مثني 2- احمد بن حسن 3- ابوبكر بن حسن 4- قاسم 5- عبدالله اكبر 6- عبدالله اصغر، 7- بشر بن حسن. در ميان اين هفت نفر، حسن مثني در حالي كه مجروح شده بود نجات يافت و بقيه به شهادت رسيدند [1] .

گرچه امام حسن عليه السلام در دنيا نبود، تا در كربلا به ياري برادرش، امام حسين عليه السلام بشتابد، ولي هفت پسر او در كربلا حضور داشتند كه دليرانه تا سر حد شهادت از حريم رهبرشان امام حسين عليه السلام به دفاع برخاستند.

سيد بن طاووس (ره) دو نفر ديگر به نام زيد و عمرو، از فرزندان امام حسن عليه السلام را جزء اسيران كربلا ذكر كرده است [2] و در بعضي از تعبيرات، نام يكي از اين دو اسير، عمر بن حسن عليه السلام آمده است [3] كه شرحش ذكر خواهد شد.