امام سجاد عليه السلام روزي به عبيدالله پسر عباس نگاه كرد و به ياد عباس افتاد و بي اختيار اشك ريخت و فرمود: «روزي سخت تر از احد بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نگذشت، آن حضرت در اين روز با شهادت حمزه شير خدا و شير رسول خدا صلي الله عليه و آله روبرو شد و پس از آن روز سختي، روز موته بود كه پيامبر صلي الله عليه و آله با شهادت جعفر طيار عليه السلام روبرو شد، ولي هيچ روزي به سختي روز شهادت حسين عليه السلام نيست كه سي هزار مرد او را محاصره كرده كه گمان مي كردند از امت اسلامند... سپس فرمود: خدا رحمت كند عمويم عباس را كه حفظ برادر را بر جان خود مقدم داشت و جانش را فداي او كرد تا حدي كه دو دستش جدا شد، خداوند عوض آن، دو بال در بهشت به او مي دهد كه همچون جعفر طيار با فرشتگان در فضاي بهشت به پرواز درمي آيد و از براي عباس در روز قيامت مقامي آن چنان با شكوه است كه همه ي شهيدان از ديدن آن مقام حسرت مي برند.» [1] .


در زيارت ناحيه ي مقدسه، امام هادي عليه السلام خطاب به عباس عليه السلام چنين مي فرمايد:

«سلام بر ابوالفضل العباس فرزند امير مؤمنان: 1- آنكه فداي برادرش شد. 2- دنيا را وسيله ي آخرت قرار داد. 3- نگهبان 4- تلاشگر 5- و سقا و آب آور بود و آنكه دو دستش قطع گرديد، خداوند قاتلانش يزيد بن رقاد و حكيم بن طفيل را لعنت كند.» [2] .