امام صادق عليه السلام فرمود:«سوره ي فجر [1] را در نمازهاي واجب و مستحب بخوانيد، زيرا اين سوره، سوره ي حسين عليه السلام است و به اين سوره اشتياق بورزيد، خدا شما را رحمت فرمايد.»

شخصي پرسيد: «چگونه اين سوره، مخصوص حسين عليه السلام است؟»

فرمود: آيا اين آيه را (كه آيه ي 27 به بعد اين سوره است) نخوانده اي كه خداوند مي فرمايد:

يا ايتها النفس المطمئنة - ارجعي الي ربك راضية مرضية - فادخلي في عبادي وادخلي جنتي.

هان اي جان آرامش گرفته، بسوي پروردگارت بازگرد، در حالي كه تو خشنود از خداي خويش هستي و خدايت از تو خشنود است و به صف بندگان خاصم در بهشت بپيوند.»

امام حسين عليه السلام «صاحب نفس آرام و خشنود به خدا بود و خدا از


او خشنود بود و يارانش از آل محمد صلي الله عليه و آله نيز در قيامت چنين هستند.» [2] .

به اين ترتيب مي بينيم سوره ي «فجر» درباره امام حسين عليه السلام و ياران پاكش تأويل شده است.