صبح عاشورا عمر بن سعد بسوي لشگر حسين عليه السلام آمد و تير به طرف لشگر امام عليه السلام انداخت و گفت: «نزد امير (ابن زياد) گواهي دهيد كه من نخستين كسي بودم كه تير به طرف سپاه حسين عليه السلام انداختم.»


امام عليه السلام به اصحاب خود فرمان حمله و دفاع داد، ياران امام يكپارچه، به دشمن حمله كردند و مدتي جنگيدند، تا اينكه پنجاه نفر از ياران امام عليه السلام به شهادت رسيدند (بايد توجه داشت كه نخستين ياران حسين عليه السلام از غير بني هاشم به ميدان رفتند) و از اين پس، جنگ، به صورت چهار نفري و گاهي سه نفري و گاهي دو نفري و گاهي تن به تن بود.

روشن است كه هفتاد و چند نفر، يا صد و چند نفر، در مقابل سي هزار (يا دست كم دوازده هزار نفر) چه وضعي را به پيش خواهد آورد.

ياران حسين عليه السلام يكي پس از ديگري از حسين عليه السلام اجازه گرفته و به ميدان مي تاختند، افرادي مثل حبيب بن مظاهر، حر، مسلم بن عوسجه، زهير بن قين و... به شهادت رسيدند.