نكته ي جالب توجه اينكه: در حركت حسين عليه السلام از مدينه به مكه و از آنجا به كربلا و در خود كربلا و حتي روز عاشورا،در هر فرصتي،


امام عليه السلام از مردم، كمك مي خواست و اين حكايت از آن دارد كه براي تحقق «امر به معروف و نهي از منكر» و برقراري نيكي ها و نابودي بديها، بايد به زمينه سازي و آماده كردن مقدمات كار و سپاه مجهز، همت گماشت و اين موضوع علاوه بر حكم عقل، متكي به آيات قرآن و سنت پيامبر صلي الله عليه و آله است، از جمله: در آيه 39 شوري مي خوانيم:

«والذين اذا اصابهم البغي هم ينتصرون؛ از ويژگيهاي مؤمنان راستين اين است كه: هرگاه ستمي به آنها رسيد (تسليم ظلم نمي شوند) و از ديگران ياري مي طلبند.»

اين آيه مسلمانان را به مقاومت و ايستادگي و عدم تسليم در برابر ستمگران و ياري گرفتن از مردم براي كوبيدن ظلم و نابود كردن فساد، دعوت مي كند و به يكي از ابعاد «امر به معروف و نهي از منكر» اشاره مي كند. [1] .

بنابراين، آيه مي گويد: مظلوم، موظف به مقاومت در برابر ظالم و فرياد استغاثه برآوردن و ياري طلبيدن از مؤمنان است و مؤمنان موظفند كه پاسخ مثبت به اين فريادها و نداها بدهند.

و اين مطلب به عنوان «انتصار» (ياري طلبي از يكديگر براي احقاق حق و نابودي باطل) در اسلام مطرح مي باشد و امام حسين عليه السلام بر همين اساس در هر فرصت مناسبي، از مردم، مي خواست تا با نيروي بيشتر با ستمگران روبرو گردد.