حضرت مسلم عليه السلام نامه را گرفت و همراه چند نفر به سوي كوفه روانه شد، پس از ورود، مردم كوفه در آغاز استقبال گرمي از آن حضرت نمودند، و در خانه ي مختار و هاني، گروه گروه آمدند و با آن حضرت بيعت نمودند، در رأس اين افراد، عابس بن شبيب، حبيب بن مظاهر، هاني به عروه، سعيد بن عبدالله، مسلم بن عوسجه، محمد بن كثير و سليمان بن صرد خزاعي بودند.

كوتاه سخن آنكه: تعداد بيعت كنندگان، به هيجده هزار نفر رسيد [1] و بعضي اين تعداد را 25 هزار نفر و بعضي 40 هزار نفر نوشته اند. [2] .


حضرت مسلم عليه السلام چگونگي اوضاع كوفه و استقبال گرم مردم را در ضمن نامه اي براي امام حسين عليه السلام نوشت.

در اين موقع، فرماندار كوفه «نعمان بن بشير» بود، يزيد توسط جاسوسان خود از اوضاع كوفه آگاه شد، و با درباريانش در اين باره مشورت كرد و سرانجام تصميم گرفت كه «عبيدالله بن زياد» جلاد سنگدل را روي كار آورد، ابن زياد در اين هنگام فرماندار بصره بود، يزيد براي او نامه نوشت كه با شتاب خود را به كوفه برسان و زمام امور كوفه را به دست بگير.

نامه به دست ابن زياد رسيد، او با نيرنگ عجيبي با پوشيدن شكل لباس بني هاشم و نقاب بر صورت، وارد كوفه شد، مردم به خيال اينكه او امام حسين عليه السلام است، از او استقبال گرمي كردند، تا او وارد دارالاماره (مقر فرمانداري) شد و همانجا خود را معرفي كرد و مردم را با بيان حركت لشگر يزيد از شام به كوفه سخت تهديد نموده و ترسانيد.

در اين موقعيت خطير بود كه، مردم از ترس يزيد نگران و آشفته شدند، و از همديگر جدا شده و اختلاف و تشتت در ميانشان به وجود آمد در اين امتحان بزرگ، خود را باختند.

در اينجا سخن بسيار است، به طور خلاصه اينكه: كم كم دور مسلم عليه السلام خالي شد، تنها چند نفر افراد مخلص انگشت شمار ماندند و چند نفر ديگر، مخفي شدند و گروه بسياري مانند مختار و سليمان بن صرد خزاعي، دستگير و زنداني گشتند و زمام امور كوفه و عراق در دست ابن زياد قرار گرفت.