معاويه توسط دژخيمانش دهها هزار از شيعيان علي عليه السلام را بي خانمان كرده و كشته بود و در همه جا حمام خون از مظلومين به راه انداخته بود.

دو سال قبل از مرگ معاويه (يعني سال 58 هجري بود) امام حسين عليه السلام در آن سال در مراسم حج شركت كرد و گروه بسياري از بني هاشم و اصحاب و تابعين نيك را كه بيش از هزار نفر بودند در «مني» به دور خود جمع نمود و براي آنها چني سخنراني كرد:

بعد از حمد و ثنا فرمود: مي دانيد كه طاغوت (معاويه) با ما و پيرامون ما چه مي كند؟ شما مي بينيد و خبرها را مي شنويد من مي خواهم چند مطلب از شما بپرسم، اگر است گفتم، مرا تصديق كنيد و اگر دروغ گفتم تكذيب نماييد. سخنم را بشنويد و گفتارم را مخفي نزد خود نگهداريد سپس وقتي به شهرهاي خود رفتيد و براي افرادي كه مورد اطمينان شما هستند، بيان نماييد، من ترس آن دارم كه (با روشن معاويه) حق پايمال گردد و نابود شود، ولي خداوند نورش را كامل مي كند هر چند مشركان را خوش نيايد.

سپس امام حسين عليه السلام آياتي از قرآن را كه در شأن علي عليه السلام و آل علي عليهم السلام است، بيان كرد و همچنين گفتاري از رسول خدا صلي الله عليه و آله در شأن


اهل بيت عليهم السلام را ذكر نمود، در همه ي اين موارد حاضران تصديق مي كردند و مي گفتند: «ما شنيده ايم و گواهي مي دهيم.»

غير از صحابه، تابعين (طبقه ي بعد از صحابه) نيز گفتار امام حسين عليه السلام را تصديق نمودند، امام پس از اتمام حجت و بيان كامل آنچه كه لازم بود بفرمايد، به آنها رو كرد و فرمود:

«شما را سوگند به خدا مي دهم كه هنگام مراجعت به شهرهاي خود، اين مطالب را به افراد مورد اطمينان بگوييد، سپس سخن را به پايان رسانيد و حاضران متفرق شدند. [1] .

اين فراز تاريخي، به خوبي نشانگر سانسور و خفقان شديد حكومت معاويه و كشتار بي رحمانه ي او از پيروان علي عليه السلام و دشمني سرسختانه ي معاويه با خاندان نبوت است، كه امام توصيه مي كند كه اين گفتار را براي افراد مورد اطمينان بگوييد.

و مي بينيم امام حسين عليه السلام در آن شرايط، در مراسم حج به دو فريضه امر به معروف و نهي از منكر، اقدام كرده و حاضران را بيدار مي نمايد و به آنها سفارش مي كند كه ديگران را نيز - با رعايت اطمينان - بيدار كنند.