صبحگاه روز سوم شعبان سال چهارم هجرت، دومين فرزند علي و فاطمه عليهماالسلام در مدينه در خانه علي عليه السلام كنار مسجدالنبي ديده به جهان گشود و خانه ي زهراي اطهر عليهاالسلام به نور جمال اين نوگل باغ نبوت و ولايت و چراغ فروزان آسمان رسالت و امامت، معطر و روشن شد.

پيامبر صلي الله عليه و آله به خانه ي فاطمه عليهاالسلام آمد و فرمود: نوزاد را نزدش ببرند «اسماء» كه افتخار كنيزي در خانه ي فاطمه عليهاالسلام را داشت [1] نوزاد را به پارچه اي سفيد پيچيد و به حضور رسول خدا صلي الله عليه و آله برد، پيامبر صلي الله عليه و آله او را در آغوش گرفت و كام او را با آب دهان مباركش برداشت.

و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت.

روز اول يا هفتمين روز بود كه جبرئيل از طرف خدا بر پيامبر صلي الله عليه و آله نازل شد و پس از سلام عرض كرد: «اين كودك را به نام پسر كوچك هارون (برادر موسي عليه السلام) «شبير» كه به عربي حسين است بگذار، زيرا


علي عليه السلام نسبت به تو همچون هاورن نسبت به موسي عليه السلام است، با اين فرق كه بعد از تو پيامبري نخواهد آمد.»

به اين ترتيب نام حسين براي اين فرزند دوم علي و فاطمه عليهاالسلام گذاشته شد.

طبق بعضي روايت، مدت حمل امام حسين عليه السلام شش ماه بود.

روز هفتم ولادتش، فاطمه ي زهرا عليهاالسلام گوسفندي را براي فرزندش به عنوان «عقيقه» كشت و سر آن حضرت را تراشيد و هم وزن موي سرش نقره صدقه داد. [2] .

از سلمان نقل شده رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «هارون برادر موسي عليه السلام دو فرزندش را شبر و شبير نام نهاد و من دو فرزندم را به نام حسن و حسين (كه عرب شبر و شبير است) نهادم.» [3] .