روايات بسياري از كتب معتبر رسيده كه نور پنج تن (محمد صلي الله عليه و آله، علي، فاطمه، حسن و حسين عليهماالسلام) قبل از تولدشان وجود داشته و آدم و نوح و ابراهيم و موسي و... در حوادث شديد و خطرها، پنج تن آل عبا عليهم السلام را در درگاه خداوند واسطه قرار مي دادند.

به عنوان نمونه تنها در ميان دهها روايت، به روايت جالب زير توجه كنيد:

در كتاب ادريس پيامبر [1] آمده:

«حضرت ادريس روزي به ياران خود رو كرد و گفت: روزي فرزندان آدم عليه السلام در حضور او درباره ي بهترين مخلوقات خدا بحث كردند، بعضي گفتند پدر ما آدم بهترين مخلوق خدا است، چرا كه خدا او را با دست قدرتش خلق كرد و روح منسوب به خود را در او دميد و به امر او، فرشتگان به عنوان احترام آدم، آدم را سجده كردند [2] و آدم


را معلم فرشتگان خواند و او را خليفه ي زمين قرار داد و اطاعت او بر مردم واجب نمود.

عده اي گفتند نه، بلكه بهترين مخلوق خدا، فرشتگانند كه نافرماني از خدا نمي كنند و همواره در اطاعت خدا به سر مي برند ولي حضرت آدم عليه السلام ترك اولي كرد و خداوند او و همسرش را از بهشت بيرون نمود، گرچه توبه او را پذيرفت و او را هدايت نمود و به او و فرزندان مؤمنش وعده ي بهشت داد.

گروه سوم گفتند: بهترين خلق خدا، جبرئيل است كه در درگاه خدا امين وحي مي باشد.

گروه ديگر سخن ديگري گفتند و بگو مگو زياد شد، تا اينكه حضرت آدم عليه السلام در مجلس حاضر گشت، پس از اطلاع از ماجرا به آنها فرمود:

فرزندانم! آن طور كه شما فكر مي كنيد، درست نيست. وقتي خداوند مرا آفريد و روحش را در من دميد بلند شدم و نشستم در حالي كه به عرش خدا مي نگريستم ناگهان پنج نور در نهايت شكوه و كمال و درخشش ديدم كه غرق در انوار آنها شدم.

عرض كردم: خدايا اين پنج نور كيستند؟

فرمود: اين پنج نور، نور اشرف مخلوقات اند، اينها بابهاي رحمت من و واسطه هاي بين من و مخلوقاتم هستند و اگر اينها نبودند تو را و آسمانها و زمين و بهشت و دوزخ و خورشيد و ماه را نمي آفريدم.


عرض كردم: خدايا نام اينها چيست؟

فرمود: به عرش بنگر، وقتي نگاه به عرش كردم اين نامهاي پاك را يافتم:

بارقليطا، ايليا، طيطه، شبر، شبير. يعني محمد صلي الله عليه و آله، علي، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام.» [3] .

در آيه ي 37 سوره ي بقره مي خوانيم:

فتلقي آدم من ربه كلمات فتاب عليه؛ (پس از ترك اولي كه از آدم عليه السلام سر زد و او و همسرش از بهشت رانده شدند) آدم عليه السلام توبه كرد و از پروردگار خود كلماتي دريافت و با آنها توبه كرد و خداوند توبه اش را پذيرفت.

از ابن عباس نقل شده از پيامبر صلي الله عليه و آله سؤال شد منظور از اين «كلمات» چيست كه آدم آن را در درگاه خدا واسطه قرار داد، فرمود: «آدم، خداوند را به حق محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام ياد نمود و درخواست كرد و خداوند توبه اش را پذيرفت.» [4] .