بازگشت

مشروعيت بخشي پسيني


امامان معصوم(عليهم السلام) در سال هاي پس از حادثه كربلا به شيوه هاي گوناگون سعي در القاي اين مطلب به مردم داشتند كه قيام عاشورا مشروع، و سرور شهيدان صاحب حق و مشروعيت، و مورد ظلم ظالمان و ستمگران بوده است. از اين رو، برخي روايات، گريه و زاري بر آن حضرت را مورد توصيه و تأكيد قرار داده و زيارت مزار او را داراي فضايل بسيار، تربت شريف آن حضرت را موجب شفاي بيماري ها، و تكريم روز عاشورا را سبب خشنودي و رضايت خداوند دانسته اند. همچنين مشروعيت امام حسين(عليه السلام) را همانند مشروعيت اميرالمؤمنين(عليه السلام) و نامشروع بودن يزيد را نيز در رديف عدم مشروعيت معاويه و ابي سفيان بيان نموده اند.

امام صادق(عليه السلام) در روايتي اين مطلب را به صراحت بيان نموده است: «انّا و آل ابي سفيان اهلُ بيتين تعادينا في اللّهِ، قلنا صدق اللّهُ و قالوا كذب اللّهُ و قاتل ابوسفيان رسول الله و قاتل معاويةُ عليَ بن ابي طالب و قاتل يزيد بن معاويةِ الحسين بن علي و السفيانيُّ يقاتلُ القائم(عليه السلام).»

امام صادق(عليه السلام) يزيد را در رديف افرادي همچون ابي سفيان كه به نبرد با پيامبر(صلي الله عليه وآله) پرداخت، معاويه كه به جنگ با حضرت علي(عليه السلام) رفت و نيز سفياني كه مبادرت به جنگ با امام زمان(عليه السلام)مي كند، قرار داده اند. اين خود سندي قطعي بر نامشروع بودن يزيد از يك سو و مشروعيت مطلق امام حسين(عليه السلام) از سوي ديگر مي باشد. آنچه امامان(عليهم السلام) پس از وقوع حماسه عاشورا در جهت تبيين حقّانيت و ياداوري و زنده نگه داشتن ثمرات آن انجام دادند، افزون بر آن است كه قابل بيان در اين مختصر باشد. بنابراين، تنها به مواردي از آن ها اشاره مي شود:

الف. زيارت مرقد شريف حضرت: در روايات بسياري، زيارت قبر امام حسين(عليه السلام)مورد تأكيد قرار گرفته و ثواب هاي فراواني بر آن ذكر شده است، تا آن جا كه زيارت امام سبب بخشيده شدن همه گناهان مي شود.

ب. مرثيه خواني: در بسياري از موارد و تا جاي ممكن، امامان(عليهم السلام) در ايام محرّم مجالس مرثيه خواني برپا مي كردند.

امام صادق(عليه السلام) به ابي عماره شاعر فرمودند: «برايمان درباره امام حسين(عليه السلام)شعر بخوان، و سپس حضرت گريه كردند، به گونه اي كه صدايشان از بيرون منزل شنيده مي شد. آن گاه امام صادق(عليه السلام) فرمودند: "هركس براي سيدالشهدا شعر بگويد و گريه كند و مردم را بگرياند، بهشت بر او واجب مي شود."»

امام كاظم(عليه السلام) در شرايطي كه امكان عزاداري نبود، وقتي كه آن پيرمرد به جاي هديه در نوروز گفت: اجازه دهيد برايتان شعري درباره ابي عبدالله الحسين(عليه السلام)بخوانم، پس از خواندن شعر، امام تمام هداياي آن روز را به او بخشيدند.

اين رفتار به گونه اي مشروعيت بخشي به قيام و حقانيت امام حسين(عليه السلام)مي باشد.

ج. تكريم روز عاشورا: امامان همواره در عاشورا، ياد امام حسين(عليه السلام) را در عمل و گفتار زنده مي ساختند. امام رضا(عليه السلام)مي فرمايد: «هركس در روز عاشورا كارش را رها كند، خداوند حاجت هاي دنيا و آخرتش را براورده مي كند و هركس در روز عاشورا مصيبت زده و گريان و محزون باشد، روز قيامت خوش حال و مسرور و شادمان است و چشمش در بهشت به ديدار ما روشن مي شود، و هر كس در روز عاشورا چيزي ذخيره كند، خداوند او را با يزيد و عبيدالله بن زياد و عمر بن سعد ـ كه لعنت خدا بر ايشان باد ـ محشور مي كند و او را در پايين ترين جاي جهنم جاي مي دهد.»

د. احترام و جايگاه تربت حسيني: امامان(عليهم السلام) درباره تربت امام حسين(عليه السلام)سخنان فراواني فرموده اند. امام صادق(عليه السلام)مي فرمايد: «انَّ اللّهَ جعَلَ تربةَ الحسين شفاءً من كلِ داء و اماناً من كلِّ خوف»؛ خداوند متعال تربت حسين(عليه السلام) را شفاي هر دردي و پناه هر ترسي قرار داده است.

و در روايت ديگري، امام تربت امام حسين(عليه السلام) را شفادهنده هر مرضي، جز مرگ معرفي كرده اند.

همه اين سخنان گران قدر به روشني درصدد تبيين جايگاه امام حسين(عليه السلام) و مشروعيت حكومت و قيام ايشان هستند كه در عين حال، پاسخ به شبهاتي هستند كه از سوي دشمنان در اين زمينه طرح گرديده است.