يكي از با اهميت ترين درس هايي كه بشريت مي تواند از حركت سازنده حسين بن علي عليه السلام بياموزد، تعريف و تفسير معناي حقيقيِ قدرت است كه متأسفانه پيشتازان و مديريت هاي فرهنگي و سياسي و اخلاقي و دينيِ جوامع - آن چنان كه لازم و كافي باشد - به تعليم آن براي مردم نپرداخته اند. بديهي است كه اگر جوامع بشري از اين درس واقعاً برخوردار شده بودند، نه فرهنگ هاي اصيل و اصولِ سياسيِ توجيه كننده مردم جوامع به «حيات معقول»، مغز و معناي اصلي خود را به وسيله «ماكياولي»هاي روزگاران از دست مي دادند و نه حقايق ديني و اخلاقي كه ترقّي و تكامل انسان ها را به عهده دارند، اين قدر از كارآيي مي افتادند. اين بدبختي [به اصطلاح] چنان از نظرها مخفي نيست كه براي اثبات و آشكار ساختن آن، نياز به توصيف و استدلال هاي مشروح و طولاني داشته باشيم. لذا، به طرح و بررسي اصول پنج گانه مهم درباره قدرت و حق و باطل مي پردازيم: