1 - عدم تبيين، تحليل مباني، مؤلفه ها و هدف هاي اصلاح و احياء.

2 - نفوذ و رسوخ انديشه هاي انحرافي، التقاطي و بيگانه.

3 - تحريف تفكر اصيل ديني، ارزشي و انقلابي در حوزه هاي احياء و اصلاح.

4 - خلط اصول و فروع در حوزه ي معرفت و عمل.

5 - عوام زدگي عالمان، نخبگان و روشنفكران.

6 - عدم زمان آگاهي و زمينه شناسي.

7 - ابهام طرح هاي آينده ي اصلاحي.

8 - تحجرگرايي، جمودگرايي، و واپس گرايي، و سطحي نگري.

9 - التقاط محوري، زمان زدگي و انحراف عقيدتي.

10 - عدم خردگرايي و عدالت محوري در اصلاحات.