«بكر بن حي» از قبيله بني تيم الله بن ثلبة [1] از زمره مرداني بود كه در لشكر عمر سعد به سر مي برد. او راه راست را يافت و به ياران حسين عليه السلام پيوست. هنگامي كه شمر به طرف چپ سپاه حمله كرد تا از آن جهت به اردوگاه امام تعدي كند، با مقاومت عده اي چون عبدالله بن عمير، هاني بن ثبيت و بكر بن حي روبه رو شد. در آن درگيري ساق پاي بكر قطع شد و به اسارت رفت تا اين كه آخرالامر، در زير شكنجه دشمن به مقام رفيع شهادت نائل آمد. [2] .

درسي كه مي توان گرفت: راه توبه و بازگشت به سوي خدا هميشه باز است. بايد توجه داشت تا اگر فرصتي از دست رفت، از فرصت هاي باقيمانده بهره برداري كرد.