چون آن حالت امام شدت يافت، سر به آسمان بلند كرد و چنين دعا كرد: «اللهم متعال المكان، عظيم الجبروت، شديد المحال، غني عن الخلائق، عريض الكبرياء، قادر علي ما


تشاء، قريب الرحمة، صادق الوعد، سابغ النعمة، حسن البلاء، قريب اذا دعيت، محيط بما خلقت، قابل التوبه لمن تاب اليك، قادر علي ما اردت، تدرك ما طلبت، شكور اذا شكرت، ذكور اذا ذكرت، لدعوك محتاجا، و ارغب اليك فقيرا، و افزع اليك خائفا و ابكي مكروبا و استعين بك ضعيفا و اتوكل عليك كافيا، اللهم احكم بيننا و بين قومنا، فانهم غروه و خذلونا و غدروا بنا و قتلونا و نحن عترة نبيك و ولد حبيبك محمد صلي الله عليه و آله و سلم الذي اصطفيته بالرسالة و ائتمنته علي الوحي، فاجعل لنا من امرنا فرجا، و مخرجا يا ارحم الراحمين؛ [1] خدايا! تو برترين جايگاه را داري، بزرگ ترين قدرت، آن چه مي خواهي مي كني، بي نيازي از خلايق، بزرگي ات بس عريض است و بر همه هر چه بخواهي توانايي، لطف و مهرباني تو نزديك است، در عهد و پيمان راستگويي، نعمت تو سرازير است و بلاي تو نيكو، وقتي تو را بخوانم نزديكي، هر چه را خلق كردي بر آن احاطه داري، توبه پذيرنده اي از هر كسي كه به تو بازگردد، بر هر چه اراده كني دست يافته اي، هر چه را طلب كني مي يابي، وقتي تو را شكر گويم تو سپاسگزاري، تو فراوان ياد مي كني هنگامي كه تو را ياد مي كنم، تو را مي خوانم در حالي كه محتاج و نيازمندم، در حال فقر به تو رغبت نشان مي دهم، به سوي تو جزع مي كنم، در حالي كه بيمناكم، مي گريم در حال گرفتاري و از تو كمك مي طلبم در حال ناتواني، به تو تكيه مي كنم در حالي كه كفايتم مي كني، پروردگارا! بين ما و قوم ما تو خود حكم كن؛ چرا كه آنها ما را فريب دادند و ذليل و خوار ساختند، به ما نيرنگ زدند و ما را كشتند در حالي كه ما خاندان پيامبر تو و فرزند دوست محمد صلي الله عليه و آله و سلم هستيم كه تو او را به پيامبري برانگيختي، و او را امين وحي خود دانستي، پس ما را در كارمان گشايش عطا فرما، اي بخشنده ترين بخشندگان!».


پس اين گونه فرمود: «اصبر علي قضائك، يا رب، لا اله سواك يا غياث المستغيثين؛ [2] الهي بر قضاي تو شكيبايي مي كنم، معبودي جز تو نيست، اي پناه درخواست كنندگان!».

نيز فرمود: «مالي ربي سواك و لا معبود غيرك، صبرا علي حكمك يا غياث من لا غياث له، يا دائما لا نفاد له، يا محيي الموت، يا قائما علي كل نفس بما كسبت، احكم بيني و بينهم و انت خير الحاكمين؛ [3] جز تو خدايي ندارم، و پرستش كننده اي جز تو نيست، بر حكم تو صبر مي كنم، اي پناه كسي كه جز تو پناهي ندارد! اي هميشگي كه پايان ندارد! و اي زنده كننده ي مردگان! اي كه بر كسب همه، احاطه داري! بين ما و بين آنها - اي بهترين حاكمان - تو خود قضاوت كن».