امام به علي مي نگريست كه ناگاه تيري به گلوي علي نشست و او را ذبح كرد. [1] در اين هنگام «حرملة بن كاهل اسدي» با تيري علي را نشانه گرفت و او را در دست امام ذبح شد. آن حضرت دست خود را زير گلوي او گرفت، دستش پر از خون شد و آن را به جانب آسمان


پاشيد. [2] .

امام باقر عليه السلام فرمودند: «هرگز قطره اي از آن خون به زمين نريخت». [3] .

سيد بن طاوس اين گونه گزارش كرد: امام عليه السلام طفل را از دست خواهرش زينب گرفت و جلو آمد تا او را ببوسد كه ناگاه تيري آمد و كودك را ذبح كرد. علي را به دست خواهر داد و فرمود: «او را بگير»، سپس خون ها را به آسمان پاشيد و با خداوند سخن گفت. [4] پس از اين، به بيانات امام عليه السلام اشاره خواهيم كرد.