اصفهاني و طبري و ديگران گزارش كرده اند: كه حسين عليه السلام از حيات خود مأيوس شده بود. [1] آن حضرت به سوي خيمه گاه برگشت و آل ابي طالب همگي به شهادت رسيده بودند. آن حضرت در برابر خيمه ها نشست [2] تا قدري بياسايد. طفل خود - علي - را طلب كرد تا با او وداع كند. خواهرشان زينب عليهاالسلام آن شيرخواره را در دست گرفت و در دامان امام نهاد. امام او را در دامن خود نشانيد و بوسيد. [3] پس از آن فرمود: «بعدا لهولاء القوم اذا كان جدك مصطفي خصمهم؛ [4] اين قوم از رحمت الهي دور باشند، هنگامي كه جدت مصطفي دشمن آنها باشد» سپس امام، علي را به سوي قوم آورده و براي او طلب آب كردند.