حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام هنگام شهادت، حدود سي و چهار سال سن داشت. پيش از اين گفته شد كه دست راست و سپس دست چپ عباس عليه السلام قطع شد. پس از آن بود كه شخصي كه از قبيله تميم كه از فرزندان «ابان بن دارم» بود به جانب او حمله ور شد و با عمودي كه در دست داشت بر فرق آن بزرگوار نواخت.

از شدت اين ضربت، عباس بن علي عليه السلام از فراز اسب بر زمين افتاد. و با فرياد بلند برادر را خواند: «ادركني يا اخي؛ اي برادر مرا درياب. ناگهان حسين عليه السلام چون عقاب، سپاه را از هم گسست و در كنار برادر نشست. چشم مبارك امام به او افتاد كه دست راست و چپش قطع شده و پيشاني اش شكسته و چشم با تيري دريده شده، در حالي كه سخت مجروح گشته بود. امام در كنار بدن برادر خم شد و نزد سر او گريان نشست. تا اين كه جان عباس عليه السلام عروج كرد. [1] .

واقعيت اين بود كه عباس آخرين كسي بود كه به دست دشمنان حسين عليه السلام به شهادت مي رسيد. بعد از او كسي جز اطفال كوچك از آل ابوطالب كه توان حمل سلاح نداشتند، كشته نشد. [2] .