حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام صبح عاشورا در برابر اهل كوفه خطبه اي با فرياد بلند ايراد فرمود: «ايها الناس، اسمعوا قولي و لا تعجلوني...؛ [1] اي مردم! به گفتارم گوش دهيد و بر من شتاب نكنيد» زنان حرم اين كلام را شنيدند و صداي گريه آنها بلند شد. امام برادرش عباس عليه السلام و علي اكبر عليه السلام را به سوي آنها فرستاد و فرمود: «اسكتاهن،، فلعمري ليكثرن بكاءهن؛ آنها را شما ساكت كنيد كه به جانم قسم، گريه آنها (در آينده) زياد خواهد شد» آن دو جوانمرد رهسپار خيمه ها شدند و اهل حرم را ساكت كردند. سپس امام خطبه بلندي را ايراد فرمود. [2] .