در اوج بزرگي، در كنار كودكان بودن و به آنها توجه ويژه داشتن حكايت از روح بلند و جامع شخصيت والاي فرزند علي عليه السلام دارد. عباس عليه السلام با آن شخصيت الهي، به يادآورنده عطوفت پدر بود؛ همان گونه كه شجاعت او تداعي كننده شجاعت علي عليه السلام بود. در مسير كربلا نيز قامت بلند عباس عليه السلام او را در سيراب كردن كودكان ياري مي رسانيد. او از روي مركب، اطفال را سيراب مي ساخت. اين ويژگي (سقا بودن) افتخاري است كه او از اجدادش چون عبدالمطلب برگرفته بود. آن مرد بزرگ «سقايه الحاج» را پذيرفته بود. و حجاج بيت الله الحرام را سيراب مي كرد تا ديگران به راحتي به انجام مناسك مبادرت ورزند.