هنگام شهادت امام مجتبي عليه السلام، عباس عليه السلام بيست و چهار سال داشت. [1] .

او در تشييع جنازه برادرش شركت كرد. وقتي به دستور عايشه بدن مبارك امام تيرباران شد، عباس عليه السلام شمشير از نيام بركشيد؛ امام حسين عليه السلام چون متوجه شد، برادر را از جنگ و درگيري به سبب وصيت امام مجتبي عليه السلام بازداشت. امام حسين عليه السلام فرمود: «برادرم اين گونه وصيت فرمود: لا تهرق من امري محجة من دم؛ [2] در تشييع جنازه ام قطره خوني ريخته نشود» ابوالفضل عليه السلام خشم خود را فرونشاند و بر آن توهين شكيبايي ورزيد. كظم غيظ و خويشتن داري ويژگي مردان خداست؛ هم آنان كه خود را تربيت كرده اند.

ديگر اين كه از فضايل آن سرور معظم آن است كه اهل بيت عليهم السلام او را در كارهاي مهم دخالت مي داده اند؛ از جمله او برادر خود امام حسين عليه السلام را در غسل دادن امام مجتبي عليهم السلام ياري رسانيده است، [3] با آن كه مراسم غسل امام تنها توسط امام انجام پذيرفتني است. و نامحرمان از اين گردونه بيرون اند؛ ولي عباس علي عليه السلام خود محرم آستان ولايت و امامت است.