«عبدالله» پس از درخواست برادر ارشد خود - قمر بني هاشم - به ميدان گام نهاد و در برابر ديدگان او همراه ديگر برادران با دشمن پيكار كرد تا به شهادت رسيد. [1] او با شمشيري آخته قدم پيش نهاده بود و اين گونه رجز مي خواند:



«انا ابن ذي النجدة و الافضال

ذاك علي الخير في الافعال



سيف رسول الله ذوالنكال

في كل يوم ظاهر الاهوال؛ [2] .



من پسر صاحب افتخار و شرافتم، آن علي است كه در رفتار از همه بهتر است؛ او شمشير رسول خدا و هنگام بروز گرفتاري، محافظ اوست».