«عباس» چون كثرت كشتار اهل بيت را مشاهده كرد، برادران پدري و مادري خويش را فراخواند: «اي «عبدالله»! «عثمان» و اي «جعفر»! اي فرزندان مادرم! پيش آييد تا خيرخواهي شما براي خدا و رسولش را ببينم». [1] .