ابوبكر به سوي ميدان روي آورد و دلاورانه جنگيد، در حالي كه اين اشعار حماسي را مي خواند:



«شيخي علي ذوالفخار الاطول

من هاشم الصدق الكريم المفضل



هذا حسين بن النبي المرسل

عنه نحامي بالحسام المصقل



تفديه نفسي من اخي مبجل؛ [1] .

پيشواي من علي، صاحب فخر آن والامردي است كه از تبار هاشم، راستگو، بزرگوار و داراي فضيلت است؛



اين حسين، پسر پيامبر فرستاده خداست كه از او با شمشير صيقل داده شده اي حمايت مي كنم؛

جانم را فداي برادري مي كنم كه عظمتش موجب وقار من شده است».