سروي گويد: عبدالله بن جعفر براي مبارزه با آن قوم به ميدان آمد، در حالي كه مي گفت:



«ان تنكروني فانا ابن جعفر

شهيد صدق في الجنان ازهر



يطير فيها بجناح اخضر

كفي بهذا شرفا في المحشر؛



اگر مرا نمي شناسيد، پس من پسر جعفر، شهيدي راستين در بهشت تابان هستم؛

او در آن به بالي سبز فام پرواز مي كند، در محشر همين شرافت او را بس است». او با شمشير به جنگ دشمن مي رفت تا اين كه سي نفر سوار و هجده نفر پياده را به قتل رسانيد. [1] .