پس از سلام علي بود كه امام به بالين فرزند خود آمد. گفته اند: «و انكب عليه و اصفا خده علي خده؛ و خود را روي علي انداخت و گونه به گونه فرزند نهاد» [1] بدن قطعه قطعه شده علي، چنان امام را متأثر ساخت كه آن قوم را نفرين كرد: «قتل الله قوما قتلوك؛ [2] خداوند بكشد قومي كه تو را كشت» سپس فرمود: «يا بني ما اجراهم علي الرحمن و علي


انتهاك حرمة الرسول؛ اي پسرم! اينها نسبت به خدا چه گستاخ و بي شرم اند و هتك حريم رسول خدا مي كنند» در آن حال اشك از چشمان مبارك امام سرازير شد و فرمود: «علي الدنيا بعدك العفا؛ پس از تو پسرم! اف بر اين دنيا باد» [3] و نيز فرمود: «يعز علي جدك و ابيك ان تدعوهم فلا يجيبوك، تستغيث بهم فلا يغيثوك؛ بر جد و پدرت گران است كه تو آنها را بخواني، ولي آنها تو را پاسخ نگويند، و به آنها پناه بري ولي پناهي ندهند». [4] .