«عابس» فرزند «أبي شبيب» است. [1] او از اصحاب حديث و از رؤساي قبيله «بني شاكر» بود از تيره همدان بود. [2] قبيله «بنوشاكر» در روزگار صفين شديدا مورد مدح


اميرمؤمنان عليه السلام قرار گرفتند. آن حضرت درباره آنها فرمود: «لو تمت عدتهم الفا لعبد الله حق عبادته؛ [3] اگر تعداد آنها به هزار مي رسيد، خداوند آن گونه كه سزاوار بود پرستش مي شد». او از شيعيان ائمه اطهار عليهم السلام، مردي اهل كمال، زهد و ورع بود. بسيار زنده دل و شب زنده دار بود. پاره اي از ويژگي هاي او را «ابومخنف» در باب كوفه و مسلم، مورد توجه قرار داده و نگاشته است. [4] .