تاريخ نويسان و سيره نگاران نقل كرده اند كه «عبدالرحمن» را مردم كوفه به همراه «قيس بن مسهر» به مكه فرستادند؛ ايشان حدود پنجاه و سه نامه را به سوي امام آوردند. [1] آن نامه ها، همگي امام را به سوي كوفه از طرف جماعتي دعوت مي كردند.

پيش از اين، «عبدالله بن سبع» و «عبدالله بن وال» تعدادي نامه به خدمت امام برده بودند. بنابراين، عبدالرحمن و قيس دومين فرستاده به سوي امام بودند. پس از اين دو، سعيد بن عبدالله حنفي و هاني بن هاني سبعي سومين نامه رسان بودند كه نامه هايي را از اهل عراق به سوي امام منتقل مي كردند. [2] .


عبدالرحمن و قيس روز دوازدهم ماه مبارك رمضان وارد مكه شدند و ديگر سفراي اهل عراق در مكه يكديگر را ملاقات كرده اند. [3] .

ابومخنف گفت: هنگامي كه امام حسين عليه السلام مسلم بن عقيل را فراخواند و ايشان را به كوفه فرستاد، چند نفر را به نام هاي قيس، عبدالرحمن، عمارة بن عبيد سلولي [4] را همراه او به كوفه ارسال داشتند. بنابراين، عبدالرحمن از كساني بود كه بار ديگر خود به سوي امام بازگشت و جزء اصحاب امام شده تا اين كه روز عاشورا به فوز شهادت نائل آمد. [5] .