سخت ترين شبي كه بر اهل بيت عليهم السلام گذشت شب عاشورا بود؛ اما حالت «برير» در آن شب ديدني بود. او در آن شب با «عبدالرحمن» مزاح و شوخي مي كرد. «عبدالرحمن» به او اشكال گرفت كه اين ساعت، زمان شوخي و بذله گويي نيست. «برير» در پاسخ گفت: «اي برادر! قوم و تبار من مي دانند كه زماني كه جوان بوده ام اهل بذله گويي نبوده ام، چه رسد به زمان پيري و كهولت سن. اما من واقفم به آن چه به زودي ملاقاتش خواهيم كرد. به خدا سوگند، تنها فاصله ما و حورالعين حمله اين قوم با آن شمشيرهايشان است، چقدر مايلم آن زمان هم اكنون باشد». [1] .