دومين روز محرم الحرام بود، امام و ياران وارد كربلا شدند. آن حضرت خطبه اي خواند. پس از آن، ياران يكي پس از ديگري با امام تجديد ميثاق كردند. اما «برير» پس از «زهير» از جاي برخاست و گفت: «يابن رسول الله! لقد من الله بك علينا ان نقاتل بين يديك، تقطع فيك اعضائنا، ثم يكون جدك شفيعا يوم القيامة؛ [1] اي پسر رسول خدا! خداي تعالي وجود مباركت را بر ما منت نهاده. در ركاب شما نبرد مي كنيم، در راه شما اعضاي بدنمان تكه تكه مي شود. سپس در روز قيامت جد شما شفيع ما مي شود».