از ابومخنف نقل شده: روز عاشورا و نزديك زوال ظهر بود، «ابوثمامه» متوجه خورشيد شد كه از وسط آسمان در حال گذر است، ولي آتش جنگ برافروخته است، به امام حسين عليه السلام گفت: «اي اباعبدالله! جانم فداي شما، من اين گروه را مي بينم كه به شما نزديك شده اند. به خدا قسم، شما شهيد نخواهيد شد، تا اين كه من پيش از شما شهيد شوم - ان شاء الله - من علاقه مندم در حالي كه اين نماز را كه وقت آن فرارسيده است با شما به جاي آورم و خداي را ملاقات كنم» آنگاه امام سر به آسمان بلند كرد و فرمود: «ذكرت الصلاة، جعلك الله من المصلين الذاكرين، نعم، هذا اول وقتها؛ شما نماز را يادآوري كردي، خداوند تو را از نمازگزاران و اهل ذكر قرار دهد. آري اكنون اول وقت براي نماز است» پس از آن امام فرمود: «سئلوهم ان يكفوا عنا حتي نصلي [1] ؛ از آنها بخواهيد كه از (جنگ) با ما دست بردارند تا نماز را به جاي آوريم» در پاسخ «حصين بن تميم» گفت: «البته آن نماز از شما قبول نخواهد شد». [2] .

درسي كه مي توان گرفت: وقت شناسي در انجام دادن نماز آثار و بركات بسياري را به دنبال دارد؛ از جمله:

1. انسان مورد دعاي امام خود قرار مي گيرد تا خدا او را از نمازگزاران قرار دهد؛

2. از ذاكرين كه خدا را هماره ياد مي كنند به شمار آيد.