نماز ظهر امام رو به پايان بود كه ابن سعد به فرمانده تيراندازان خود «عمرو بن سعيد» اشاره كرد تا اصحاب امام را تيرباران كنند و همه اسب هاي آنها را پي كنند. [1] در اين درگيري، سواري جز «ضحاك ابن عبدالله مشرقي» در ياران امام باقي نمانده بود. او مي گويد: «چون ديدم همه ياران حسين مركب هاي خود را از دست داده اند. اسب خود را داخل خيمه اصحاب نهادم و جنگ سختي كردم» [2] در اين هنگام، هر يك از اصحاب كه براي نبرد خارج مي شد با امام اين گونه وداع مي كرد: «السلام عليك يابن رسول الله» و آن حضرت چنين پاسخ مي فرمود: «و عليك السلام و نحن خلفك (فهم من قضي نحبه و منهم من يتنظر و ما بدلوا تبديلا)؛ [3] سلام بر تو، ما هم به شما ملحق خواهيم شد، برخي از آنها از دنيا رفتند و برخي هم در انتظارند و هيچ تغييري در قضاي الهي نخواهد بود»