«عمرو» قدم پيش نهاد و به امام حسين عليه السلام عرض كرد: «اي اباعبدالله! فدايت شوم. همتم بر اين است كه به دوستانم ملحق شوم، نفرت از تخلف دارم در حالي كه شما را تنها مي بينم كه همه اهل شما كشته شده اند»، آن حضرت فرمود: «پيش برو، كه ما هم به شما تا ساعتي ديگر ملحق خواهيم شد». او حركت كرد. [1] .

«عمرو» با گروهي چون غلام خود «سعد»، «جابر بن حارث سلماني»، و «مجمع بن عبدالله العائذي»، كه از اهالي كوفه بودند، به ميدان آمدند و عرصه را بر اهل كوفه تنگ كردند. در اين درگيري دشمن، ياران حسين عليه السلام را از يكديگر جدا كرد. پس از اين غافل گيري، آنها امام را خواندند و طلب كمك كردند. امام برادرش - قمر بني هاشم - را براي كمك به آنها فرستاد. با ورود حضرت ابوالفضل عليه السلام ياران حسين عليه السلام نجات يافتند. [2] .