در اردوگاه امام، جمعيت چنداني نبود. بنابراين، تعداد كشته ها بسيار زياد به نظر مي رسيد.

در لشكر «ابن سعد» به سبب جمعيت بسيار، كشته ها چشم گير نبود. اين بود كه گاه چند نفر به ميدان مي آمدند و مبارزه مي طلبيدند تا بتوانند با كمتر شهيد بيشترين ضربه را به دشمن وارد كنند. البته ياران حضرت نه تاب ماندن داشتند و نه مي توانستند مانع امام شوند. از اين رو، در جانفشاني در برابر امام از هم سبقت مي گرفتند. [1] .