[1] .

«عبدالله» فرزند «عمير» [2] از قبيله «بني عليم» است. [3] است. «ابومخنف» مي گويد ابوجناب به من گزارش كرد كه «عبدالله بن عمير» از ما بود. او پيش از اين به كوفه آمده بود، و نزديك چاه «جعد» از همدان سكني گزيده بود. همسري داشت از «نمر بن قاصد» كه او را «ام وهب» دختر «عبد» مي ناميدند. علامه مجلسي رحمه الله مي گويد: روايتي ديده ام كه در آن اين گونه گزارش شده: «جناب وهب پيش از اين نصراني بود. او به همراه مادرش به دست حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام اسلام آورده بود». [4] او مردي شريف و شجاع بود در بين قوم خود با قامتي بلند و بازواني پرتوان و مهارتي در رزم بود. او از شيعيان مخلص و شجاع حسين عليه السلام به شمار آمده است. [5] .

او پيش از آن، در كوفه ساكن بود ولي هنگامي كه لشكر «ابن زياد» از كوفه براي جنگ


با امام حسين عليه السلام عازم كربلا شد، او نيز به اتفاق همسر خود رهسپار كربلا شد و توفيق يافت به سپاه امام ملحق شود. [6] .