نامه امام اين گونه بود:

«از حسين بن علي به برادران مؤمن و مسلمانش، سلام عليكم. پس من شكر خدا مي گويم، همان معبودي كه هيچ خدايي جز او نيست. اما بعد؛ نامه مسلم به من رسيد كه در آن مرا از حسن نظر شما خبردار ساخته بود واين كه همگي بر ياري ما و طلب حق ما اجتماع كرده ايد. پس از خداوند متعال مي خواهم كه براي ما خوبي بخواهد و به شما پاداشي نيكو عنايت فرمايد. از مكه روز سه شنبه هشتم ذي حجة - روز ترويه - به سوي شما حركت كرده ام، پس هنگامي كه فرستاده ام به شما رسيد، همگي به او در كارها مراجعه و در اين امر تلاش كنيد. پس من در هيمن روزها به سوي شما - ان شاء الله - مي آيم. سلام و رحمت خدا و بركاتش بر شما باد». [1] .

[1] «من الحسين بن علي الي اخوانه من المومنين و المسلمين؛ سلام عليکم، فاني احمد عليکم الله الذي لا اله الا هو، اما بعد؛ فان کتاب مسلم جائني يخبرني فيه بحسن رأيکم و اجتماع ملئکم علي نصرنا و الطلب بحقنا. فسألت الله ان يحسن لنا الصنع، و ان يثبکم علي ذلک احسن الاجر، و قد شخصت اليکم من مکة يوم الثلاثاء لثمان مضين من ذي الحجة يوم التروية، فاذا قدم رسولي عليکم فانکمشوا في امرکم و جدوا. فاني قادم عليکم في ايامي هذه. انشاء الله و السلام عليکم و رحمة الله و برکاته». تاريخ الامم و الملوک، ج 5، ص 353.