«ابومخنف» گزارش كرده كه بعد از مرگ معاويه، شيعيان در منزل «سليمان بن صرد خزاعي رضي الله عنه» اجتماع كردند. در نتيجه نامه اي براي امام حسين عليه السلام نوشتند و حضرت را براي بيعت دعوت كردند. نامه توسط «عبدالله بن سبع» و «عبدالله بن وال» به امام ارسال شد. دو روزي نگذشت كه نامه ديگري به حضرت نوشتند و آن را توسط «قيس بن مسهر صيداوي» و «عبدالرحمن بن عبدالله ارحبي» ارسال داشتند. دو روز ديگر تحمل كردند و نامه اي نوشتند و توسط «سعيد بن عبدالله» و «هاني بن هاني» به دست امام رساندند. نامه، چنين بود: «به حسين بن علي عليه السلام از طرف شيعيان مؤمن، اما بعد، پس شتاب كن كه مردم در انتظار شمايند. رأي آنها تنها به شماست، پس عجله كن والسلام». [1] .

پس از اين نامه، امام حسين عليه السلام مسلم بن عقيل را فراخواند و ايشان را به كوفه روانه ساخت. همراه مسلم، «قيس بن مسهر» و «عبدالرحمن ارحبي» را فرستاد. داستان «بطن جنت» را پيش از اين در بخش حركت مسلم به كوفه بيان كرده ايم. پس از آن بود كه مسلم، قيس را با نامه اي كه حاكي از وضع خود بود به خدمت امام حسين عليه السلام فرستاد. قيس نامه را به امام و پاسخ آن را به مسلم رسانيد و خود همراه او به كوفه رفت.

ابومخنف گزارش كرده كه وقتي مسلم ديد مردم با او در كوفه درباره امام حسين عليه السلام


بيعت كردند؛ نامه اي را كه گوياي وضع كوفه و مردم بود به امام حسين عليه السلام نوشت.

مسلم آن نامه را توسط قيس و ياران او «عباس شاكري» و «شوذب» كه غلامش بود به مكه فرستاد تا به خدمت امام عليه السلام برسد. آنان نامه را در مكه به خدمت امام رسانيدند و ملازم امام شدند تا با آن حضرت از مكه به كربلا آمدند. [2] .

ابومخنف مي گويد: كه وقتي امام به «حاجز» رسيد، نامه اي به كوفه براي مسلم و شيعيان كوفه نگاشتند و توسط قيس آن را ارسال فرمودند. اما «حصين بن تميم» قيس را دستگير كرد. اين واقعه پس از شهادت حضرت مسلم بود كه عبيدالله سواران سپاه كوفه را منظم كرده بود، به گونه اي كه بين «خفان» تا «قادسيه»، و «قطقطانه» تا «لعلع» را پوشش دهند.