مسلم به سمت كوفه اسب مي راند تا اين كه در پنجم شوال وارد كوفه شد. [1] او به منزل «مختار بن ابي عبيد» وارد شد. [2] مختار شيعيان را دعوت كرد تا همه گرداگرد مسلم فراهم آيند. پس نامه حسين عليه السلام را كه پاسخ به آنها بود خواند. آنها همه از شوق گريه كردند. در محضر او خطبا و سخنوران كوفي، چون «عابس شاكري»، «حبيب اسري» خطبه خواندند. [3] .


اين خبر به (لقمان بن بشير انصاري» كه استاندار يزيد در كوفه بود رسيد. او از جاي برخاست و براي مردم خطبه اي ايراد كرد و آنها را تهديد كرد. پس از آن «عبدالله بن سعيد حضرمي» كه با بني اميه هم قسم بود به اعتراض از جاي برخاست و جلسه را ترك كرد. او و «عمارة بن عقبه» داستان لقمان را در نامه اي به يزيد نوشتند و تصريح كردند كه حاكمي كه گماشته است ضعيف است يا اين كه خود را به ناتواني زده است. [4] پس از عبدالله، ساير جيره خواران حكومتي از قبيل «عمارة بن وليد» و «عمر بن سعد بن ابي وقاص» نامه هاي مشابهي براي يزيد فرستادند. [5] .

علت ورود مسلم به منزل مختار اين بود كه مختار از زعماي شيعه به شمار مي آمد و به امام حسين عليه السلام وفادار بود. علاوه بر اين، مختار داماد «لقمان بن بشير» - حاكم وقت كوفه - بود. بي ترديد تا زماني كه مسلم در خانه مختار بود لقمان بن بشير متعرض او نمي شد. اين انتخاب مسلم گوياي درايت و احاطه او به موقعيت هاي اجتماعي است. [6] .