امام از مكه معظمه خارج شد و به همراه خانواده و برخي از دوستان به «ادني الحل» رسيد. [1] در دو فرسخي مكه، «تنعيم» در مسير جاده مدينه قرار گرفته است. اينجا را «تنعيم» مي نامند، چون طرف راست اين منطقه كوه «نعيم»، و چپش كوه «ناعم»، و اين محل در وادي «نعيمان» قرار دارد.


در «تنعيم» امام از كاروان يمن شتراني را براي اهل و عيال و ياران خود اجاره كرد و به آن كاروانيان فرمود: «هر كه مايل است با ما به عراق آيد كرايه مركب راهش را مي دهيم و همراهي او را خوش مي داريم و هر كه پاره اي از راه را با ما باشد به همان اندازه كه همراه ما بيايد كرايه مركبش را مي پردازيم».

پس از آن عده اي امام را همراهي كردند و عده اي جدا شدند. [2] .

در اين محل بود كه نامه «عبدالله بن جعفر» توسط دو فرزندش «عون» و «محمد» و نامه «عمرو بن سعيد بن العاص» توسط «يحيي بن سعيد» والي مكه به امام رسيد كه آن حضرت هر دو را پاسخ دادند. [3] .