بازگشت

حركت از مدينه به سوي مكه


در شب يكشنبه بيست و هشتم ماه رجب همگان باخبر شدند كه امام از مدينه به سوي بيت الله الحرام هجرت فرموده است. [1] .

امام در راه مدينة النبي به مكه معظمه از جاده اصلي حركت فرمودند؛ در بين راه، مسلم بن عقيل از امام خواست كه براي حفظ امنيت چون ابن زبير كه شب گذشته از مسير انحرافي و فرعي عبور كرده بگذرند؛ ولي آن حضرت نپذيرفتند. چون راهي طي نشده


بود كه امام با «عبدالله بن مطيع» [2] برخورد مي كنند. او گفت: «فدايت شوم، به كجا قصد داريد برويد؟» امام فرمود: «هم اكنون به مكه اما بعد از آن، از خداوند طلب خير خواهم كرد». او امام را از اين كه به كوفه رهسپار شوند برحذر داشت. چرا كه آنها قاتل امام علي عليه السلام و امام مجتبي عليه السلام بوده اند. آري، او به امام گفت: «شما سيد عرب هستيد، پس در حرم بمانيد». [3] .


پاورقي

[1] تاريخ الامم و الملوک، ج 5، ص 341.

[2] عبدالله فرزند «مطيع» پسر «اسور» او پسر «حارثه» فرزند «نضله» و از قبيله «عدي بن کعب قرشي» است.

او در دوران پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم به دنيا آمده است، هنگامي که عبدالله وارد مدينه شد توسط «وليد بن عتبه» والي مدينه، دستگير و زنداني شد. قبيله او اجتماع کردند و او آزاد شد. هنگامي که اهل مدينه در روزگار يزيد، بني‏اميه را از مدينه بيرون راندند «عبدالله بن مطيع» بر قريش و «عبدالله بن حنظله» بر انصار حکومت مي‏راندند. هنگامي که اهل شام بر اهل مدينه در روز حره غلبه کرد «عبدالله بن مطيع» به «عبدالله بن زبير» در مکه پيوست و نزد او باقي ماند تا اين که با او کشته شد. الامام الحسين و اصحابه، ج 1، ص 112، پاورقي.

[3] تاريخ الامم و الملوک، ج 5، ص 351.