بازگشت

شكيبايي همه جانبه


تحمل وصف ناپذير و قهرمانانه ي حسين عليه السلام درمقابل شديدترين آزمايش روزگار، از شاهكارهاي بزرگ آن حضرت عليه السلام است، نه تنها خود شكيبا بود، بلكه در همه ي مراحل، ديگران را نيز به شكيبايي سفارش مي كرد. در زيارتنامه ي آن حضرت عليه السلام آمده است:

و لقد عجبت من صبرك ملائكة السموات؛ [1] .

از شكيبايي تو در برابر رخدادهاي عظيم و مصايب بزرگ، فرشتگان آسمان ها شگفت زده شدند.

امام سجاد عليه السلام مي فرمايد: هر چه كار بر پدرم سخت تر مي شد رنگ چهره اش درخشنده تر و وجودش پراطمينان تر مي گشت، تا جايي كه دشمن كينه توز با شگفتي بسيار او را قهرماني خواند كه در راه حق و عدالت هرگز به مرگ نمي انديشد. [2] .

استواري او در مقابل امواج كوه افكن مشكل ها و مصايب و هجوم عوامل


اضطراب، عظمت صبرش را نمايان مي سازد، آن گاه كه با زخم هاي بي شمار و فرق شكافته و پيشاني شكسته و سينه ي درهم كوبيده و سوراخ سوراخ شده بر ريگ هاي تفتيده ي نينوا افتاده است و در همان حال تيرهاي ستم در گلو و حلق و گردنش فرونشسته، زبان از شدت عطش و بسياري حركت، مجروح و جگر شعله ور و لب ها خشك است و قلب مباركش از سويي با ديدن انبوه شهيدان به خون تپيده، سوخته و از سوي ديگر با نظاره بر خاندان محاصره شده اش، سخت بريان و در تاب و تب است و...، اما او چون كوهي ثابت و استوار بر موضع حق و قهرمانانه اش ايستاده است، نه آهي مي كشد، نه قطره اي اشك ضعف در برابر دشمن مي ريزد و تنها زير لب، زمزمه ي صبر بر قضاي الهي سر مي داد.

شايد بتوان ادعا كرد كه هيچ چيزي مانند صبر و استقامت، به طور كامل يا اصلا تحقق نمي يابد، از اين رو در قرآن مجيد و روايات، پاداش هاي عظيمي به صبركنندگان وعده داده شده است، به عنوان نمونه:

(أولئك عليهم صلوات من ربهم و رحمة و أولئك هم المهتدون)؛ [3] .

اين ها، همان ها هستند كه الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده؛ و آن ها هدايت يافتگان هستند.

(و لنجزين الذين صبروا أجرهم بأحسن ما كانوا يعملون)؛ [4] .

و به كساني كه صبر و استقامت پيشه كنند، مطابق بهترين كارهايي كه كردند پاداش خواهيم داد.

امام صادق درباره ي صابران اين چنين مي فرمايد:

لو يعلم المؤمن ما له من الأجر في المصائب لتمني أنه قرض بالمقاريض؛ [5] .


اگر مؤمن عظمت پاداش مصايب (در صورت صبر) را بداند، آرزو مي كند كه با قيچي ها قطعه قطعه گردد.


پاورقي

[1] بحارالأنوار، ج 101، ص 240.

[2] همان، ج 22، ص 157.

[3] بقره (2) آيه‏ي 157.

[4] نحل (16) آيه‏ي 96.

[5] اصول کافي، ج 2، ص 255.