در طول تاريخ، هميشه حق و باطل با يكديگر در حال جنگ و ستيز بوده اند و اين

، پيكاري موقت و موضعي نيست، بلكه ادامه دارد تا زماني كه جهان و انسان به صورت جامعه ي آرماني، همچون جامعه ي عصر قيام حضرت حجت عليه السلام درآيد و پايان اين مبارزه اعلام گردد و قبل از آن، همه جا بايد در انتظار برخورد حق و باطل بود و موضع گيري لازم را در اين ميان در برابر باطل نشان داد. در گذشته ي تاريخ، جريان حق با نمودهايي از نور، همچون: هابيل، موسي، ابراهيم، محمد، علي، حسين و... و جريان باطل با نمودهايي از ظلمت و زشتي همچون: قابيل، فرعون، نمرود، ابوسفيان، معاويه، يزيد، و... ظهور كرده اند كه از همه بارزتر، جريان حق با حسين عليه السلام در نهايت زيبايي و عزت و جريان باطل با يزيد، در نهايت


پستي و خواري، بروز يافته اند. گويي نينوا و كربلا عصاره ي رويارويي حق و باطل در طول تاريخ بوده و هست و خواهد بود و به طوري اين تقابل حق و باطل خودنمايي دارد كه گويا فرشتگان نيز با بيان:(اتجعل فيها من يفسد فيها و يسفك الدماء) [1] به يزيديان كربلا نظر دارند و خداوند با بيان مبارك(اني اعلم ما لا تعلمون) [2] به پيروزي كربلاي حسين عليه السلام نظر دارد.