استواري نهضت عاشورا بر محور و پايه ي حق، از عوامل مؤثر جاودانگي آن به

شمار مي آيد و اين تضميني است كه قرآن كريم آن را خاطر نشان كرده است و مي فرمايد:(انزل من السماء ماء فسالت اودية بقدرها فاحتمل السيل زبدا رابيا و مما يوقدون عليه في النار ابتغاء حلية أو متاع زبد، مثله كذلك يضرب الله الحق و الباطل فأما الزبد فيذهب جفاء و أما ما ينفع الناس فيمكث في الأرض كذلك يضرب الله الأمثال). [1] .

[خداوند] از آسمان آبي فرستاد؛ و از هر دره و رودخانه اي به اندازه ي آن ها سيلابي جاري شد؛ سپس سيل بر روي خود كفي حمل كرد؛ و از آن چه(در كوره ها)براي به دست آوردن زينت آلات يا وسايل زندگي، آتش روي آن روشن مي كنند نيز كف هايي مانند آن به وجود مي آيد. خداوند حق و باطل را چنين مثل مي زند(و روشن مي كند). اما كف ها به بيرون پرتاب مي شوند؛ ولي آن چه به مردم سود مي رساند [آب يا فلز خالص] در زمين مي ماند. خداوند اين چنين مثال مي زند.


همان گونه كه مشاهده مي شود در بخش هاي پاياني آيه ي فوق خداوند، از حق با تعبير(آن چه براي انسان ها سودمند است! و اما ما ينفع الناس)به عنوان چيزي كه ماندگار و جاودانه باقي خواهد ماند، ياد مي كند و بر فاني شدن باطل در بخش ديگر آيه، يعني(فأما الزبد فيذهب جفاء)با تعبير كف روي آب تأكيد مي فرمايد. از مصاديق بارز حق و حق طلبي، نهضت عاشوراي حسيني عليه السلام به شمار مي آيد كه در جهت تبيين اين مهم و تطبيق مفاد آيه ي فوق بر حادثه ي كربلا پيرامون پنج محور زير بحث مي شود:

1. نبرد حق و باطل؛

2. پيروزي حق؛

3. پايداري و دوام حق؛

4. پيروزي نهضت عاشوار؛

5. شواهد حق محوري نهضت عاشورا.