به راستي چرا آن گونه كه از تاريخ بر مي آيد مردم كوفه علي رغم

دعوت اوليه از سيدالشهدا (ع) از ياري و همراهي حضرت نه تنها سر باز زدند بلكه در كنار دشمنان امام (ع) قرار گرفتند؟ در مراحل تاريخي پيش از عاشورا و پس از آن نيز چنين رفتارهايي را از مردم كوفه در تاريخ سراغ داريم. آيا به راستي متن مردم كوفه و توده آنان چنان كه معروف است، همين گونه بوده اند و آيا به راستي در كربلا كساني كه در مقابل امام حسين (ع) شمشير كشيدند، همه از بدنه و متن اصلي مردم كوفه بودند؟ برخي صاحب نظران چنين نگاهي به كوفه ندارند ولي نگاهي كه نوعاً به مردم كوفه مي شود همان است كه در اذهان عمومي نيز وجود دارد. مقاله اي كه پيش روي داريد از همين منظر معروف به مردم كوفه نگريسته است. نويسنده در مقاله خود، در پي يافتن پاسخ مستدل به اين پرسش است كه چه عوامل و زمينه هايي در جامعه و آحاد مردم كوفه، سبب جدايي آنان از ياري رساندن سيدالشهدا (ع) شده است. وي پيشينه مردم كوفه قبل از حادثه كربلا را بي وفايي، جهاد گريزي و تن دادن به ننگي كه با شهادت اميرالمؤمنين (ع) و امام مجتبي (ع) دامنگيرشان شده مي داند. نويسنده علل و عوامل ريزش كوفيان از گرد امام حسين (ع) را دنياخواهي، وحشت از اختناق امويان، وابستگي مردم به حكومت، تابع احساساست بودن، نظام ناپذيري كوفيان و ابن الوقت بودن آنان مي داند و براي نمونه، سه مصداق را نيز بازگو مي كند.