شيعياني كه فرصت ياري امام حسين را از دست داده بودند، به شدت پشيمان شدند و نزد پنج تن از رؤساي خود از جمله سليمان بن صرد رفته و به اتفاق شيعيان بصره ،نهضت خود را آغاز كردند. انگيزه آنان ، احساس ندامت از گناه و جبران خطا بود، بنابراين ،آنها براي خون خواهي حسين (ع) به سوي شام حركت كردند تا انتقام او را از بني اميه بگيرند و سپس به سراغ جنايت كاران كوفه رفته آنان را به سزاي عمل خود برسانند. آنان طالب فتح و پيروزي و خواهان حكومت نبودند، يگانه هدفشان انتقام بود. انتخاب سليمان بن صرد به عنوان رهبر قيام به دليل آن بود كه وي از صحابه رسول الله (ص) و به خاطر سبقت در اسلام بود. حدود سه هزار نفر به توابين پيوستند، نهضت از سال 61هجري آغاز شد و سه سال مخفيانه عمل كرد و مردم را دعوت نمود تا اين كه يزيد مرد ودر سال 65 هجري كه توابين به سوي تربت پاك امام حسين (ع) رفتند و براي آن امام عزاداري كردند، قيام آشكارا آغاز شد، توابين در عين الورده با سپاه شام به فرماندهي عبيدالله روبه رو شدند، سه روز بعد از جنگ ، تمام رهبران توابين بجز رفاعه ، كشته شدند،گر چه اين نهضت شكست خورد، امّا تأثير عميقي در كوفه به جاي گذاشت ، بازماندگان آنان به مختار پيوستند.