بني اميه كه به حكومت خود رنگ ديني مي دادند و به نام اسلام ، به ناحق خلافت را غصب كرده بودند و مي كوشيدند اعمال ضد اسلامي خود را توجيه كنند، قيام امام و اسارات اهل بيت آن حضرت و اعمال جنايتكارانه يزيد نسبت به خاندان پيامبر، باعث شد كه يزيد و حكومت بني اميه رسوا شوند، يزيد بر اثر فشار شديد افكار عمومي ،گناه كشتن حسين بن علي (ع) را به گردن ابن زياد انداخت . ابن اثير مي نويسد: «زماني كه سر حسين را نزد يزيد بردند، موقعيت ابن زياد نزد او بالا رفت و از اقدام او خوشحال شد و به وي جايزه داد، ولي طولي نكشيد كه به وي گزارش رسيد كه مردم نسبت به او خشمگين شده اند و به او لعن و ناسزا مي گويند، از كشتن حسين پشيمان شد و گفت : كاش متحمل اذيت مي شدم و حسين را به منزل خود مي بردم و به خاطر اسلام و رعايت حرمت قرابت حسين با او، اختيار را به وي واگذار مي كردم هر چند موجب ضعف حكومتم مي شد، خدا پسرمرجانه (ابن زياد) را لعنت كند! او حسين را مجبور به اين كار كرد...».

يزيد، بر اثر همين فشار افكار عمومي ، بازماندگان امام حسين (ع) را كه در مخروبه اي جاي داده بود، اجازه داد تا به مدينه بروند و به آنان اجازه داد تا براي امام حسين ، عزاداري كنند.