امام (ع) در برابر سپاه حّر، انگيزه قيام خود را چنين تشريح مي كنند: «مردم ! پيامبرخدا (ص) فرمود: هر مسلماني با سلطان زورگويي مواجه گردد كه حرام خدا را حلال نموده و پيمان الهي را درهم شكسته ،با سنت و قانون پيامبر از در مخالفت درآمده ، در ميان بندگان خدا راه گناه و معصيت و عدوان و دشمني در پيش مي گيرد، ولي او در مقابل چنين سلطاني ، با عمل و يا با گفتار اظهار مخالفت ننمايد، بر خداوند است كه اين فرد را به همان عمل طغيانگر، به آتش جهنم داخل كند. مردم ! آگاه باشيد اينان (بني اميه ) اطاعت خدا را ترك و پيروي از شيطان را بر خود فرض نموده اند،فساد را ترويج و حدود الهي راتعطيل نموده ، في ء را (كه مختص خاندان پيامبر است ) به خود اختصاص داده اند، حلال وحرام و اوامر و نواهي خداوند را تغيير داده اند و من به هدايت و رهبري جامعه مسلمانان وقيام عليه اين همه فساد و مفسدين - كه دين جدم را تغيير داده اند - از ديگران شايسته ترم .

گذشته از اين حقايق ، مضمون دعوت نامه هايي كه از شما به دست من رسيده و پيام پيكهايي كه از سوي شما به نزد من آمده اند، اين بود كه شما با من بيعت كرده و پيمان بسته ايد كه مرا در مقابل دشمن ، تنها نگذاريد و دست از ياري من بر نداريد اينك اگر به اين پيمان خود باقي و وفادار باشيد، به سعادت و ارزش انساني خود دست يافته ايد...».