امام حسين (ع) از ابتدا در همان مدينه انگيزه قيام خود را«امر به معروف و نهي ازمنكر» معرفي كردند، بعد از خروج از مجلس وليد، حاكم مدينه ، امام در كنار قبر رسول الله (ص) فرمود: «خدايا! اين قبر پيامبر تو محمد(ص) است و من فرزند دختر پيامبر تو وبراي من پيشامدي رخ داده است كه خود مي داني . خدايا! من معروف و نيكي را دوست دارم و از بدي و منكر، بيزارم ، اي خداي ذوالجلال و كرامت بخش ! به احترام اين قبر و كسي كه در ميان آن است از تو مي خواهم كه راهي در پيش روي من بگذاري كه مورد رضا و خشنودي تو و مورد رضاي پيامبر تواست ».

همچنين از حكومت بني اميه شكايت مي كند و آمادگي خود را براي شهادت اعلام مي دارد و مي فرمايد: «...اي رسول خدا من فرزند شايسته تو هستم كه براي هدايت ورهبري امت ، مرا جانشين خود قرار داده اي ، اي پيامبر خدا! امت تو آنها مرا تضعيف كرده و مقام معنوي مرا حفظ ننمودند و اين است شكايت من به پيشگاه تو تا به ملاقات تو بشتابم ».